گروه فرهنگ و هنر: عباس؛ نامی که هنوز هم ابهت و جلال و شکوهش را حفظ کرده است. دیدم و شنیدم که پرچمت را بر حرم حضرت زینب(س) نصب کردند؛ یعنی که عباس هنوز هم در حفظ و حراست از خاندان آل‌الله قادر است. هنوز هم نام عباس، یل حیدر کرار بر تن دشمنان لرزه می‌اندازد. سالروز زمینی شدنت مبارک، علمدار سپاه حسین(ع).
امروز همان روزی است که چشمان مبارک مولایم، امیرالمومنین(ع) به دستان ام‌البنین دوخته شده است که فرزندی رشید در آغوش دارد و علی با تمام آرزوهایی که برای این فرزند دارد، او را برای کربلای حسینش ذخیره و تربیت می‌کند و بر دستان علمدار سپاه دومین فرزند از سلاله پاک رسول الله(ص) بوسه می‌زند.
نمی‌دانم پدرت در سالروز ولادتت چه حس و حالی داشته است؛ شاید همان گونه که در لحظه ولادت حسین(ع) لبخند بر لب و اشک بر چشم داشت، برای تو نیز این گونه است.
همین قدر می‌دانم که معرفت و ادب را از همان بدو ولادت با خود به همراه داشتی. خوانده و شنیده‌ام که ام‌البنین، این نخستین فرزندش را به دور حسین فاطمه(س) طواف داده است و او را فدایی تو نامیده. و چه یاوری را برای یاری‌ات برگزیدند این پدر و مادر؛ که از معرفت و ادب، توانمندی و شجاعت نامدار و از پدر این میراث را به ارث برده بود.
دستان توانمندت را که در راه یاری حسین به بهشت یزدان گسیل داشتی به یاری می‌طلبم تا در این زادروز مبارک برای ظهور قائم آل محمد(ص) و از به قهقرا کشاندن سپاه کفر در حفاظت از حرم عقیله بنی‌هاشم یاری‌مان کنی تا همه «کلنا عباسک یا زینب(س)» باشیم.