ه گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، پرسش‌ها و پاسخ‌های زیر به دلیل استقبال مردم از پیاده‌روی اربعین توسط خبرنگار فرهنگ نیوز آماده شده است. در طول این مصاحبه سعی شده تمامی سؤالاتی پاسخ داده شود كه ممكن است به ذهن مخاطبانی خطور كند كه برای اولین بار به پیاده‌روی اربعین می‌روند.

* از كجا تا كجا باید پیاده برویم؟
زائران ایرانی معمولاً از نجف تا كربلا را پیاده طی می‌كنند اما برخی از هیئات مسیر بغداد تا كربلا را طی می‌كنند. این درحالی است كه تمامی ورودی‌های شهر كربلا میزبان زائرین اربعین حسینی است.

 

* فاصله نجف تا كربلا چقدر است؟

فاصله خروجی شهر نجف تا ابتدای شهر كربلا حدود ۸۰ كیلومتر است.

* چه مدت پیاده خواهیم رفت؟

معمولاً این مسافت را در ۳ روز و ۲ شب طی می‌كنند. یعنی از صبح زود سه روز مانده به اربعین حركت كرده و شب اربعین به كربلا می‌رسند.


* آیا حتماً باید كل مسیر را پیاده برویم؟

خیر! هر چند كه لحظه رسیدن به كربلا به صورت پیاده لحظه فوق‌العاده‌ای است و تجربه طول مسیر باعث می‌شود خستگی از یاد انسان برود اما اگر زائری به هر دلیل قادر به طی كردن راه به صورت پیاده نباشد می‌تواند به وسیله خودرو هایی كه بین راه وجود دارد بقیه مسیر را با ماشین طی كند. این خودروها را ارتش عراق مهیا كرده است و معمولاً زائرین را به صورت گروهی تا كربلا می‌برند.

* آیا در طول مسیر از هم‌كاروانی‌ها جدا خواهیم شد؟

بستگی به توافق شما با هم كاروانی‌هایتان دارد. بعضی از كاروان‌ها به صورت گروهی حركت می‌كنند و تا كربلا با هم می‌رسند. برخی قرار می‌گذارند كه مثلاً عصر اربعین یا شب اربعین فلان جا حضور داشته باشید.

* چه كنیم كه در حركت‌های گروهی و دسته‌ای گم نشویم؟

استفاده از پرچمی كه به نوعی نشان دسته شما خواهد بود مطمئناً خوب است اما با توجه به اینكه این پرچم باید نسبتاً بلند باشد تا دیده شود دو مشكل اساسی دارد: اولاً اینكه كسی كه این پرچم را حمل می‌كند مطمئناً انرژی زیادی از دست خواهد داد و باید این پرچم دست به دست شود. ثانیاً در طول مسیر تعداد پرچم‌ها خیلی زیاد است و تقریباً پیدا كردن پرچم كار ساده‌ای نیست. مگر آنكه رنگ و نوع پرچم خیلی متمایز باشد.

* اگر در طول مسیر همراهان‌مان را گم كنیم چه طوری در آن شلوغی قرار بگذاریم؟

تمام طول مسیر پیاده روی از خروجی نجف تا ورودی كربلا تیرهای چراغ برقی وجود كه شماره‌گذاری شده‌اند. از ۱ تا ۱۴۶۰ هر كدام از این تیرها با هم دقیقاً ۵۰ متر فاصله دارند. به نوعی خط نشان هستند كه چقدر از مسیر را طی كرده و چه قدر باقی است. معمولاً برای اینكه هم كاروانی‌ها با هم قرار بگذارند از شماره‌های این تیرها كه سمت چپ یا راست مسیر پیاده روی قرار دارد استفاده می‌كنند.

* آیا خانم‌ها یا افرادی با سن و سال بالا می‌توانند این مسیر را طی كنند؟

این سوال معمولاً از آنجا ناشی می‌شود كه گمان می‌شود تمام این مدت ۳ روز و ۲ شب را باید پیاده روی كرد! در حالی كه تقریباً هر چند كیلومتر استراحت می‌كنید و نیاز نیست كه تمام این مسیر را به صورت یك نفس پیاده روی كنید. هرچند كه ماشین هایی هم بین راه وجود دارد كه زائرینی كه از ادامهٔ پیاده روی ناتوان شده اند را به مقصد برسانند اما با نگاهی به اطراف خود خواهید دید كه جمعیت خانم‌ها و همچنین افراد مسن كم نیستند بلكه بعضی از خانم‌ها با بچه ای در آغوش یا افرادی با معلولیت جسمی این مسافت بلكه بیشتر از آن (از شهرهایی مثل بصره ۱۴ روز پیاده روی تا كربلا) را طی می‌كنند. در كل حضور در بین جمعیتی كه همگی باهم به سمت هدفی خاص در حال حركت هستند معمولاً طی مسیر را برای انسان راحت می‌كند. این تجربه را در راهپیمایی‌های مناسبتی احتمالاً تجربه كرده اید.

* امنیت در طول مسیر چگونه است؟ آیا اینكه ما دو شب در طول مسیر هستیم امن هست؟

امنیت بین نجف تا كربلا خیلی خوب است و در سنوات گذشته در این مسیر انفجار یا خرابكاری اتفاق نیفتاده است هرچند كه در مسیر بغداد-كربلا موردهایی از نقض امنیت وجود داشته است. اما مسیر پیاده روی نجف تا كربلا جزو امن‌ترین مسیرهای منتهی به كربلاست و تقریباً می‌توان گفت از امنیت شهر نجف و همچنین مسیر آن تا كربلا و شهر كربلا مخصوصاً منطقه ای كه اطراف حرمین است خیالتان راحت باشد.

* چه كفشی باید بپوشیم؟

حتماً سعی كنید از كفش راحت استفاده كنید اگر كفشتان ذره‌ای پای شما را اذیت می‌كند این اذیت در آن حجم پیاده روی خیلی نمود خواهد داشت و مطمئناً در روز آخر كه معمولاً پای انسان در اثر یك عكس العمل طبیعی تاول‌های كوچكی خواهد زد بیشتر اذیت خواهید شد. ذكر دو نكته اینجا ممكن است مفید باشد: عرب‌ها از دمپایی برای پیاده روی استفاده می‌كنند. احتمالاً حركت با دمپایی به مراتب راحت‌تر از كفش نامناسب خواهد بود. همچنین معمولاً چند ساعت آخر پیاده روی كه نزدیك شهر كربلا خواهید شد به خاطر فشاری كه كفش به پا خواهد آورد اكثر مردم با پای برهنه راه خواهند رفت زیرا پابرهنه راه رفتن راحت‌تر از حركت با كفش نا مناسب است.

* ساك‌هایمان را چه كنیم؟
سعی كنید از كوله پشتی استفاده كنید. راحت‌ترین نوع بار جهت حمل در این مسافت كوله هایی است كه كامل روی دوش قرار می‌گیرد. در غیر اینصورت از ساك‌های چرخدار كه تحمل این مسافت را داشته باشند استفاده كنید زیرا اگر چرخ این ساك‌ها روی آسفالت مسیر حركت دچار مشكل شود مطمئناً مجبور به حمل این ساك‌ها به روش‌های دیگر خواهید بود كه كار را برای پیاده روی دشوار می‌كند.

ممكن است با هماهنگی با دوستانتان كسی راضی شود كه ساك‌ها را با ماشین‌های عبوری به كربلا ببرد و آنجا منتظر شما باشد! اما سعی كنید تجربه پیاده روی را ولو با حمل ساك دستی از دست ندهید. برخی از اعراب از جعبه‌های میوه استفاده می‌كنند و یك سر طنابی را در آن حلقه كرده و سر دیگر در دست می‌گیرند. با كشیدن این جعبه از نجف تا كربلا هم بار خود را در آن قرار می‌دهند و در بعضی موارد بچه‌های خردسال را به وسیله این جعبه‌ها می‌كشند.



* آیا نیاز به حمل مواد خوراكی داریم؟

خیر! تقریباً می‌توان گفت همه نوع خوراكی در طول مسیر به صورت رایگان در اختیار است! در خیلی از موارد صاحبان موكب‌ها (هیئت‌هایی كه بین راه چادر زده اند) به اصرار شما را مجبور می‌كنند از خوراكی‌های آنها بردارید.

* این موكب‌ها چیست و چه تعداد در مسیر موكب هست؟

از ابتدای مسیر تا انتهای مسیر تقریباً تمامی طول مسیر به وسیلهٔ چادر‌ها یا سازه هایی تقسیم بندی شده است كه هیئت‌هایی از سراسر عالم مسئولیت این چادر‌ها را بر عهده دارند! البته قریب به اتفاق این هیئت‌ها قبیله‌های عراقی هستند. عراقی‌ها به هیئت، موكب می‌گویند.

* در این موكب‌ها چه خبر است؟ و چه خدماتی به زائرین می‌دهند؟

خدماتی كه در این موكب‌ها داده می‌شود شامل موارد زیر است:

انواع پذیرایی صبحانه، ناهار و شام. طبیعتاً در این حالت حق انتخاب با شماست كه از كدام چادر چه چیزی را برای ناهار یا شام انتخاب می‌كنید! مثلاً ممكن است جایی به اصرار شما را دعوت به قیمه نجفی كند و چادری دیگر آب گوشت پخته باشد یا حتی در ایستگاهی برای صرف ساندویچ فلافل توقف كنید! حتی تنور هم در كنار راه یافت می‌شود و همانجا مشغول پخت نان هستند! انواع طعام از ماهی تا انواع ساندویچ و خورشت را می‌توانید در طول مسیر میل بفرمایید! فرقش با جاهای دیگر دنیا در این نیست كه رایگان است بلكه علاوه بر رایگان بودن اصرار صاحب طعام و التماس او برای خوردن حتی یك لقمه از طعامش هر انسانی را منقلب می‌كند!

انواع میوه. معمولاً میوه‌ها را در وسط راه پیاده روی به زور به دستتان می‌دهند!

انواع شیرینی‌جات. خرما و شیرینی‌های محلی عراق به وفور در طول مسیر دیده می‌شود.

انواع نوشیدنی. چیزی كه شاید در تمام مسیر به صورت یكنواخت پراكنده شده است چایی شكر معروف عراقی هاست! كه در استكان‌های كمر باریك زائران را برای رفع خستگی و عطش به سوی خود می‌خواند! علاوه بر چایی قهوه تلخ و آب معدنی و انواع نوشابه هم در طول مسیر توزیع می‌گردد.

محل خواب و استراحت! بعضی از موكب‌ها طوری شرایط موكب را طراحی كرده اند كه محل استراحت زائرین باشد. در این موكب‌ها پتو و بالش و سایر ملزومات یافت می‌شود و معمولاً در هر ساعتی عده ای در این موكب‌ها مشغول استراحت هستند.
 

ایستگاه‌های امدادی، توزیع دارو و ملزومات پزشكی. در طول مسیر ایستگاههای امدادی تعبیه شده است كه اگر مشكلی برای كسی پیش آمد با مراجعه به این ایستگاه‌ها از خدمات پزشكی بهره مند شود. در طول مسیر هلال احمر ایران نیز ایستگاه‌هایی دارد كه به زائرین خدمات می‌دهد.

ایستگاه‌های فرهنگی. در این ایستگاه‌ها بسته‌های فرهنگی از مداحی تا پوستر و مطالب و بروشورهای فرهنگی توزیع می‌شود.

خدمات متفرقه! برخی از موكب‌ها دست به نوع‌آوری زدند و خدماتی به مردم ارائه می‌كنند كه ممكن است مورد نیازشان باشد مثلاً موكب‌هایی هستند كه خیاط در آنها نشسته و با نخ و سوزن و چرخ خیاطی آماده است تا مشكل لباس یا كیف دستی شما را برطرف كند! در موكب‌هایی كفاش نشسته! در موكب‌هایی برخی با تلفنی در دست التماس می‌كنند كه از تلفن آنها استفاده كنی و با هر جای دنیا كه می‌خواهی تماس بگیری!

* در طول مسیر چه نوع لباسی مناسب است؟ آیا گرمای هوا زیاد است؟

با توجه به اینكه هم اكنون اربعین در زمستان قرار دارد گرمای هوا به هیچ وجه اذیت كننده نیست و علاوه بر آن در ساعات شب و همچنین صبح هوا خیلی سرد هم خواهد شد. و بهتر آن است كه لباس گرم به اندازه كافی بردارید.

* آیا برای پیاده روی پول همراهمان باشد؟

معمولاً به خاطر رایگان بودن خدمات در طول این سه روز هزینه ای نخواهید داشت اما مقدار كمی پول هم ضرر نخواهد داشت بهتر است از پول ملی خود عراق استفاده كنید (دینار عراق)

* اگر شارژ موبایلم تمام شد چه كنم؟ اصلاً برق وجود دارد یا خیر؟

در طول مسیر موكب هایی هستند (تقریباً هر ۱ كیلومتر) كه در كنار جاده پنل‌های ۱۵ یا ۲۰تایی برق گذاشته‌اند و زائران دستگاه‌های برقی خود را در این پنل‌ها شارژ می‌كنند.

* محل خواب چگونه است؟ و چه نكاتی را باید برای محل خواب در نظر گرفت؟

برای محل خواب طول روز با توجه به وجود خورشید و گرمای نسبی هوا خیلی نكتهٔ خاصی وجود ندارد. اما برای خواب پیشنهاد می‌شود كه اولاً قبل از ساعت ۸ محلی را برای خواب از بین موكب‌های طول مسیر انتخاب كنید ثانیاً با توجه به سرمای شب سعی كنید به جای چادر در موكب هایی كه ساختمان دارند و گرمتر هستند اطراق كنید. احتمال اینكه بعد از ساعت ۱۱ شب جای گرم و مناسب گیر بیاورید كمی سخت خواهد شد. ذكر چند نكته در اینجا اهمیت دارد اولاً جای خواب مناسب برای خواهران و برادران در طول مسیر وجود دارد ثانیاً كسی بدون جای خواب نخواهد ماند! چون جا و ملزومات خواب مثل پتو و بالش به اندازه كافی هست فقط باید بتوانید موكبی كه هنوز كامل پر نشده را پیدا كنید اگر از خود اهالی بخواهید برایتان معرفی می‌كنند كه كجا هنوز برای خواب جا دارد.

* در طول شب شرایط پیاده روی چگونه است؟

معمولاً بعد از ساعت ۹ شب مسیر پیاده روی خلوت‌تر می‌شود و اكثر موكب داران تا اذان صبح استراحت می‌كنند اما در این میان كم نیستند موكب دارانی كه شب را هم متناسب با سرمای شب خدماتی ارائه می‌كنند كه زائرین شب‌رو را كمك كند. به عنوان مثال چایی و شیر داغ و حتی هدبند! برای جلوگیری از سرمای شب در طول شب توزیع می‌شود و عده ای هستند كه ترجیح می‌دهند تا اذان صبح پیاده روی كرده و بعد از طلوع آفتاب بخوابند.

* سرویس بهداشتی و وضعیت بهداشت مسیر چگونه است؟

هرچند كه جمعیت زیادی در مدت زمان كوتاهی در این مسیر تردد می‌كنند اما به لطف اهل بیت و عشق خدام الحسین مسیر از لحاظ بهداشتی وضعیت مناسبی دارد و همچنین سرویس‌های بهداشتی (حمام و توالت) به صورت مرتب توسط خادمین تمیز می‌شود و اغلب سطح بهداشت در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارد. هرچند پیشنهاد می‌شود در كوله همراهتان یك صابون داشته باشید.

* چه كنیم بیشتر بهره ببریم؟

همانطور كه عراقی‌ها خود را برای پذیرایی از شما از مدت‌ها قبل آماده می‌كنند شما هم برای تاثیر گذاری بیشتر روی آنها و بالا بردن سطح علاقه و همچنین فكر آنها كار كنید. به عنوان مثال تجربه ما در سنوات گذشته نشان داد بچه هایی كه در طول مسیر ایستاده اند و به زائرین نگاه می‌كنند و بعضاً حتی با اصرار به شما خوراكی تعارف می‌كنند با یك اسباب بازی كوچك یا حتی یك بسته پاستیل چقدر به شوق آمده و مطمئناً در دراز مدت تاثیر این حركت در ذهنشان و تصورشان راجع به شیعیان و حتی ایرانیان چقدر مثبت خواهد بود. حتی آماده كردن بسته‌های فرهنگی به زبان‌های عربی یا انگلیسی و توزیع آن بین مردمی كه پیاده می‌روند تاثیرگذار است. گاهی یك پوستر یا یك عكس كوچك مذهبی با یك جمله عمیق تاثیر شگرفی بر ذهن مخاطب خواهد گذاشت. روی تاثیر گذاری متقابل چه برای موكب داران چه برای سایر زائران از سراسر جهان برنامه ریزی كنید.

اگر در طول مسیر با همكاروانی‌ها به صورت گروهی اطراق می‌كنید بهتر است كه برنامه ای برای آن محل در نظر بگیرید مثلاً ذكر مصیبت یا مداحی و… چون هم بعضی از موكب‌ها سیستم صوتی دارند كه در اختیار می‌گذارند هم اینكه در طول مسیر به خاطر صدای زیاد بلندگو‌ها كه دائماً در حال پخش نوای مداحی عربی هستند احتمالاً نمی‌توان مراسم یا مداحی داشت و گوش كردن به همین نواها و دیدن صحنه هایی كه از جلوی چشم انسان در حال عبور است برای آماده شدن دل و توجه آدمی كافی است.

زیارت حسین با خستگی پیاده‌روی گویی مزه‌ای دو چندان دارد و اینجاست كه پا و دل با هم ارتباط پیدا می‌كنند! در طول مسیر هنگامی كه پاهایمان خسته یا حتی در مواردی جراحتی كوچك پیدا می‌كند كافی است برای آماده شدن دل. كمی اگر مرغ دل را پرواز دهی به وضوح كاروانی را خواهی دید كه از كربلا به سوی شام به اسیری می‌روند و وقتی نگاهت را به طرفین بر می‌گردانی و می‌بینی اینچنین با عزت در حال راه رفتنی و اینچنین از تو پذیرایی می‌شود مطمئناً با خود می‌گویی این كجا و آن كجا؟ اینجاست كه آدمی می‌گوید: لایوم كیومك یا ابا عبدالله!