عرفه، زمانی است برای ملکوت «اُدعونی اَستَجِب لَکُم» که آسمان از صدای بال فرشتگان لبریز است و تو ای آشنای سرزمین مقدس! هم صدا با بال ملائک، بال‌های نیایش ات را بگستران، و بخوان او را تا اجابت کند تو را! 
«اَلْحَمْدُ لله الَّذى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ ...؛ خداى را سپاس که براى حکمش برگرداننده‏اى و براى بخشش بازدارنده‏اى و همانند ساخته‏اى ساخته هیچ سازنده‏اى نیست و او سخاوتمند وسعت‏بخش است، انواع مخلوقات را پدید آورد و ساخته‏ها را با حکمتش محکم نمود، طلیعه‏ها بر او پوشیده‏ نمى‏ماند و ودیعه‏ها نزد او ضایع نمى‏شود پاداش‏دهنده‏ هر سازنده و بى‏نیازکننده هر قناعت‏گر و رحم‏کننده بر هر نالان و فرو فرستنده سودها و نازل‏کننده کتاب جامع‏ با نور درخشان است، او شنونده دعاها و دورکننده بلاها و بالابرنده درجات».
اما عرفه تنها یک ظرف زمانی نیست؛ عرفه سرزمین محبوب الهی نیز هست که اسرار بسیاری از انبیاء و صالحین را در خود نهفته است. حضرت علی بن الحسین، امام سجاد علیه السلام چنین بیان داشته اند که  عصر روز عرفه خداوند ملائك را به آسمان دنیا نازل می‌كند و به آنان می‌فرماید: «به بندگانم نگاه كنید كه با سختی و زحمت به سوی من آمده اند و به آنان پیام فرستاده ام كه مرا بخوانید و از من درخواست كنید من شما ملائك را شاهد می‌گیرم كه همین امروز دعای آنان را اجابت كنم»
عصر روز عرفه در عرفات، سیدالشهدا (علیه¬السلام) از خمیه بیرون آمد و با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان با نهایت تذلل و خشوع بر جانب چپ کوه ایستادند و روی خود را مقابل کعبه گردانیدند و دست‌ها را برابر چهره، بالا گرفتند و بلاتشبیه مانند مسکینی که با درد و اصرار و التماس، حاجتی طلبد، دعای عرفه را خواندند؛ دعایی که شامل عالی ترین مضامین توحیدی و معرفتی است و حضرت آن را در قالب واژگانی دلنشین و با حالتی عارفانه و عاشقانه به عنوان منشور جاویدان توحید برای اهل ایمان به یادگار گذاشته است. صحیفه‌ای که خداشناسی، انسان‌شناسی و چگونگی رابطه این دو با یکدیگر را در خود جای داده است.
«الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ؛ دعا، مغز عبادت است» و نقطه کانونی این دعا ، استجابت دعاست: «هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ؛ و او شنوای دعا و راز و نیاز و مناجات هر موجود زنده است»؛ زبان تمام موجودات و راز و نیاز همه عناصر هستی، به هر لغت و لحنی که باشد، برای او معلوم است؛ زیرا معلّم همه زبان ها، خودِ اوست.
آنــی تـو کــه حــال دل نــالان دانی * * * احوال دل شکسته بالان دانی
گر خوانمت از سینه سوزان شنوی * * * ور دم نـزنـم زبـــان لالان دانی
دعای حضرت، اجابت می شود و پاداش حماسه ای چون عاشورا میشود آنچه از امام صادق علیه السلام روایت شده که: «خداوند متعال قبل از اهل عرفات برای زائرین قبر حسینی جلوه کرده، نیازهای آنان را برآورده، گناهانشان را بخشیده و آنان را به خواسته‌هایشان می‌رساند و آنگاه نزد اهل عرفات آمده و با آنان نیز اینگونه رفتار می‌کند.»
شوق و رغبت قدم نهادن در مراسم اربعین حسینی نیز استجابت دعای «وَ ثَبِّتْ لی قَدَمَ صِدْق» مشتاقان زیارت حضرت ثارالله علیه السلام است که از سرورشان، درس پاسداشت و تکریم دین مبین را آموختهاند.
حاجت ما نیز این است که پروردگار متعال، قلوب ما را در راه دینش ثابت و استوار گرداند و ما را در زمره پیروان حقیقی علمدار کربلا قرار دهد تا ما نیز در صیانت از دین و شعائرش از عمق جان فریاد برآریم: «انّی أحامی أبداً عن دینی».
پس بخوان تا اجابت کند تو را...